طرحواره ی استحقاق بزرگ منشی
افرادی که دارای طرحواره استحقاق بزرگ منشی هستند بر این باورند که افراد خاصی هستند و به این اعتقاد دارند از دیگران برتر هستند. این افراد احساس می کنند به نوعی نخبه هستند و در نتیجه این حق را برای خود قائل می شوند که از امتیاز، حقوق و مزایای ویژه ای بهره مند هستند. همچنین از طرفی دیگر خود را به اصل احترام متقابل که زیر بنای روابط سالم انسانی است پایبند نمی دانند. آن ها تلاش می کنند رفتار دیگران را برای رسیدن به نیاز های خودشان کنترل کنند و تغییر بدهند.
نشانه های تله ی استحقاق بزرگ منشی:
- به نیاز های اطرافیان توجه نمی کنند و نیاز های خودشان را همیشه در الویت قرار می دهند و دیگران را برای این رفتار آزرده خاطر می کنند.
- ممکن است از دیگران و اطرافیان سواستفاده کنند و به آن ها آسیب برسانند همچنین آن ها را کوچک بشمارند.
- برایشان دشوار است که با احساس های اطرافیان همدلی کنند و احساس دیگران به این افراد این است که درکشان نمی کنند و یا به احساس هایشان بی اعتنا هستند.
- از جامعه طلبکار هستند. این فکر باعث می شود نسبت به دیگران بی انصافانه تر رفتار کنند.
- امکان دارد در محیط کاری به دلیل نادیده گرفته شدن عواطف دیگران را زیر پا بگذارند و جلوی ارتقا ی دیگران را بگیریند.
- ممکن است اعضای خانواده، همسر و یا دوستان به دلیل رفتار های خودخواهانه و غیر منطقی و توهین آمیز رابطه یشان را با این افراد قطع کنند.
- هرگز لذت یک رابطه ی سالم و محبت آمیز را تجربه نمی کنند.
- برخی از قوانین را زیر پا یم گذراند.
- برخی از این افراد هیچ وقت به نیاز های واقعی خود پی نمی برند و با طرد اجتماعی رو به رو می شوند.
رفتار های معمول افراد با استحقاق بزرگ منشی
- رقابت طلبی
- فخر فروشی
- سلطه گری
- بیان قدرت به شیوه ی نادرست و تحمیل نظرات خود به دیگران
طرحواره ی خویشتن داری و خود انضباطی ناکافی
افرادی که این طرحواره را دارا هستند معمولا فاقد این دو ویژگی هستند:
- خویشتن داری به معنی توانایی کنترل هیجان و تکانه های خود
- خودانضباطی به معنی توانایی تحمل خستگی و ناکامی در حین انجام کار ها.
این افراد قادر به تحمل هیجان و تکانه های خود نیستند آن ها هم در زندگی و هم در به تاخیر انداختن رضایت آنی برای دستیابی به اهداف بلند مدت آتی مشکلات عدیده ای دارند.
آن ها نه می دانند و نه می خواهند که خویشتن داری و یا خود انضباطی را در زندگی خود اعمال کنند. آن ها به قدر کافی از پیامد های منفی رفتارشان تجربه نیا موخته اند. افرادی که این طرح واره را دارند مانند بچه های کم سن و سالی هستند که اصلا خود انضباطی در مورد آن ها اعمال نشده است. آن ها تاکیید اغراق آمیزی بر اجتناب از ناراحتی دارند. آن ها ترجیح می دهند از درد، مسئولیت پذیری، کارکردن زیاد اجتناب کنند حتی اگر بع قیمت از دست دادن رضایت فردی و انسجام شخصیتی شان باشد.
عوامل شکل گیری طرحواره خویشتنداری و خود انضباطی ناکافی:
والدینی که با حمایت های بیش از اندازه فرزندان خود را لوس و زیاده خواه تربیت می کنند و آن ها یاد می گیرند که خواسته هایشان در لحظه بر آورده شود. بنا براین صبر و خویشتن داری را یاد نمی گیرند و نمی توانند در مقابل سختی ها و ناکامی های زندگی بردباری و تحمل داشته باشند. همچنین والدینی که به فرزند خود منضبط بودن را آموزش نمی دهند و کودک خود را طبق برنامه ای هدف دار و منضبط تربیت نمی کنند به طور حتم فرزندشان در آینده خود دچار انضباطی ناکافی می شود.
