از نظر روان شناسی آنهایی که دائما سلفی می اندازند، دچار یک نوع بیماری روانی هستند به نام خود زشت انگاری. عده ای دیگر هم به دلیل خودشیفتگی شان دائما جلوی دوربین های گوشی های همراهشان قرار میگیرند و تصاویرشان را در شبکه های اجتماعی می گذارند تا جلب توجه کنند. ارتباط سلفی ها با

جدای از عوامل فرهنگی و نوع واکنش اطرافیان و ترس از نتایجی که این مساله می‌تواند به دنبال داشته باشد، عوامل فردی هم می‌توانند در این بین، موثر باشند. در واقع برخی عوامل روانی باعث میشوند تا افراد دائم این موضوع را به تعویق انداخته و تمایلی نداشته باشند که این مساله را حتی به

گاهی اوقات افراد توانایی پرداخت هزینه های درمان را ندارند، اما اکثر اوقات این نگرانی از جانب بیمار، دفاع است علیه احساس گناهی که در مورد خود دارد. به عنوان نمونه می توان به بیماری اشاره کرد که ادعا می کند از پس هزینه های درمانی بر نمی آید ولی برای تعطیلاتش حسابی پول خرج

جلوی آدمها تعریفشون رو می کنیم ولی پشت سرشون همه جور حرف می زنیم. وقتی به کسی می رسیم برای اینکه خودمون رو خوب جلوه بدهیم همه چیز را تحمل می کنیم اما حاضر نمی شیم درد و رنجِ ایستادن پای حق خودمان، و آنچه را که درست است بپذیریم. وقتی کسی از ما چیزی